ماه و مهشید

در آسمان خیالم فقط تو مهشیدی

به جای ماه تو  امشب به شعر تابیدی

تو چشمه سار محبت، تو منشا خوبی

تو مهربان و فروزان شبیه خورشیدی

دو چشم روشن خود را بهم زدی یکبار

به بیت بیت غزل ها تو نور پاشیدی

غزلسرای نگاهت شدم زمانی که

برای دفتر شعرم ستاره می چیدی

تو روشنایی ماهی در این شب مهتاب

در آسمان خیالم فقط تو مهشیدی

مهشید و شراب

شده ام عاشق طراحی این روسری ات

موی مواج تو با آن مدل یک وری ات

مانده ام خالق زیبایی چشمانت کیست

دل من می رود از یک نظر سرسری ات

راز شاعر شدنم طرز نگاهت شده است

رنگ چشم تو و الهام غزل آوری ات

نقطه عطف فریبندگی آن خنده توست

با لب مثل شراب و دهن ساغری ات

با شکر خنده خود تا که شدی شاخه نبات

حافظم کرد همین شیوه افسون گری ات

لبخند مهشید

ماه من در شب تاریک که بالا هستی

می شود قرص دلم تا تو هویدا هستی

موج موهای تو رقصید به جای دریا

هر کسی دید تو را گفت چه زیبا هستی

ضامنم باش در این ظلمت و تاریکی ها

شبنمی خوارم و اندازه دریا هستی

روشنی بخش زمین روشنی چشمانت

یاد ما باش اگر چه تو ثریا هستی

هر زمانی که تو لبخند زدی عاشق شد

دوربینی که در آن غرق تماشا هستی